Wisłoka Dębica - strona nieoficjalna

Strona klubowa
  •        

Logowanie

Wyszukiwarka

Losowa galeria

KS Wisłoka Dębica-JKS Czarni Jasło
Ładowanie...

Statystyki

Brak użytkowników
zalogowanych i 2 gości

dzisiaj: 9, wczoraj: 12
ogółem: 348 388

statystyki szczegółowe

Statystyki drużyny

Najlepsi typerzy

Zaloguj się, aby typować.
Lp. Osoba Pkt.
1. podlas96 60
2. kasztan12348 15
3. TyGryS19ksw08 3
4. bambo1908 0
5. ZyGa_17 0

Kontakty

Administrator
zostaw wiadomość
Zyga
status Gadu-Gadu

Historia Sekcji

 

Na początku dwudziestego stulecia, kiedy to w Polsce dopiero rodziła się idea sportowej rywalizacji, powstają pierwsze kluby i organizacje, skupiające wokół siebie ludzi chętnych do uprawiania różnego rodzaju dyscyplin sportowych. Jednymi z pierwszych, które przetrwały do dziś są krakowskie kluby "Wisła" (1906) i "Cracovia" (1906). W naszym okręgu, w pierwszej dekadzie XX wieku powstaje również rzeszowska "Resovia" (1905), "Tarnovia" (1909), "Sandecja" (1910), "Czarni" Jasło (1910) i "Wisłoka" (1908). Początki istnienia "Wisłoki" związane są ze sportową sekcją "Czarnych" przy dębickim gimnazjum. Nazwa "Wisłoka" pojawiła się trochę później od rzeki przepływającej przez miasto Dębica. Grano przede wszystkim w piłkę nożną a stawką w meczach oprócz miana zwycięzcy były: worek jabłek, czy zsiadłe mleko. Rywalizowano z takimi klubami jak: "Kruki" Mielec, "Bar-Kochba" Rzeszów, "Czarni" Jasło. Piłka nożna była dyscypliną, która zawsze wyzwalała najwięcej emocji wśród dębickich kibiców.Przed laty o początkach dyscypliny i klubu pisał Stanisław Ożóg, przedwojenny zawodnik sekcji: Kuśą talentów piłkarskich w Dębicy były dzikie drużyny uczniowskie: Orlęta, Szkotnia, Błękitni, Czarni, Wawel. Ta ostatnia jako jedyna posiadała skórzaną piłkę. Inne musiały grać szmacianką. Wisłoka spełniała wówczas niezmiernie ważną rolę w szerzeniu kultury fizycznej nie tylko w Dębicy, ale także w okolicznych wsiach. Gdy sekcja piłki nożnej w Dębicy osiągnęła przyzwoity poziom, wypożyczano niektórych zawodników do Resovii na ważniejsze mecze międzynarodowe.
Wybuch pierwszej wojny światowej przerywa działalność klubu na siedem lat. Dopiero w 1921 roku wznowiono jego działalność. W 1922 roku Towarzystwo Sportowe "Wisłoka" zostało wpisane do rejestru stowarzyszeń sportowych. Od tego czasu drużyna piłkarska rozpoczyna regularne rozgrywki w podokręgu tarnowskim. Na mecze jeżdżono czym się dało. W 1928 roku doszło do połączenia się dwóch klubów: TS "Wisłoka" i TG "Sokół". W czasie swej działalności Piłkarzom "Wisłoki" udało się awansować do klasy B (jak na dzisiejszy czas - druga liga, z tym że rozgrywki toczyły się w podokręgach) i nie wykorzystała szansy awansu do klasy A w meczu z tarnowskim "Metalem". W 1932 roku doszło nawet do spotkania z Cracovią
W okresie międzywojennym barw Wisłoki bronili: Tadeusz Babula, Alfred Banat, Aleksander Bełtek, Kazimierz Bełtek, Feliks Bewszko, Kazimierz Bewszko, Franciszek Bieszczad, Franciszek Bochnia, Stefan Bochnia, Franciszek Bryg, Jan Cieśla, Ludwik Drąg, Emil Frańczak, Mieczysław Frańczak, Tadeusz Fusiarski, Edmund Gawryś Kazimierz Gawryś, Aleksander Ilamala, Mieczysław Hawrycz, Władysław Igielski, Włodzimierz Jackowski, Kazimierz Jarecki, Zdzisław Kępa, Stanisław Kłęczek, Kazimierz Kogut, Aleksander Kopacz, Jan Kopański, Antoni Kosiński, Władysław Książek, Adam Leja, Jan Lewicki, Mieczysław Lipa, Stefan Lipa, Jerzy Litwicki, Bolesław Marszałek, Tadeusz Matusiak, Michał Mika, Władysław Nlika, Franciszek Nowak, Władysław Olchawa, Stanisław Ożóg, Eugeniusz Pilch, Bronisław Pryjda, Walery Pytel, Leopold Rębacz, Kazimierz Rozmyslowski, Alojzy Sieklucki, Franciszek Skowroński, Aleksander Skóra, Antoni Stańko, Leszek Stańko, Józef Stec, Henryk Stepek, Henryk Szot, Bolesław Tabas, Roman Tabaszewski, Zdzisław Tabaszewski. Wowek Tewel, Stanisław Topij, Jan Weigel, Adam Witkowski, Michal Witkowski, Kazimierz Wyleżyński, Zarychta, Meilech Zucker.
Wraz z wybuchem wojny w 1939 roku sportowe rozgrywki odbywają się w konspiracji przed okupantem. W czasie wojny ginie wielu działaczy i sportowców związanych z klubem.
Po wojnie, gdy odbudowywano dębicki sport, piłka nożna nadal była dominującą dyscypliną Powstał więc pierwszy powojenny skład piłkarski, który rozpoczął rozgrywki na dębickich boiskach w biało-zielonych barwach. Jego prezesem był W.Steinchoff (na zdjęciu w płaszczu).
W roku 1947
pierwszy skład tworzyli (kolejno na zdjęciu): Korfanty, Władysław Łoch, Antoni Tabaszewski, Adam Pyrzyński, Witold Korszuń, Zbigniew Nagawiecki, Lesław Gaber, Michał Mika, Stefan Bieszczad, Zdzisław Strzałka, Ferdynad Wojciaszek.
W latach 1949-1951 w barwach Wisłoki występowali (stoją na zdjęciu): Władysław Tyksiński, Władysław Łoch, Zdzisław Jezioro, Zbigniew Sołek, Michał Mika, Emil Skorupa, Leszek Lerach, (na zdjęciu klęczą: Stefan Sajdek, Ferdynand Grzybek, Adam Witkowski, Jan Górny,
W latach 1952-1954 skład tworzyli (na zdjęciu stoją od lewej): Leszek Lerach, Adam Malinowski, Kazimierz Kurgan, Zbigniew Sołek, Zenon Książek, Wanda Pletty, Edmund Maciejewski, Michał Czernicki, Stefan Sajdek, Stanisław Półtorak (kierownik drużyny), Andrzej Stasiński, Henryk Kutrzuba.
Poza wymienionymi w rozgrywkach w latach 40 i 50-tych uczestniczyli: Józef Baton, Władysław Bator, Wiesław Bryg, Bolesław Bomba, Ferdynand Cebula, Emil Cetnarowski, Adam Fikus, Zdzisław Fikus, Adam Kawalec, Stanisław Kraus, Tadeusz Lalik, Wiesław Lewandowski, Alfred Maciuba, Zdzisław Marsanger, Józef Marszałek, Stanisław Nesteruk, Ryszard Nowak, Kazimierz Sobuł, Wacław Sypek,Stanisław Wilk, Michał Witkowski, Marian Wróblewski, Czesław Wysocki, Bolesław Zagórski, Roman Zagórski.
Pierwsze sukcesy piłkarskie związane były z drużyną Stali, której tradycje po połączeniu w 1961 r. przejęła Wisłoka. 24 listopada 1957 r. piłkarze tego klubu i ich kibice, fetowali awans do III ligi - pierwszy w historii dębickiego sportu. Sukces był dziełem zespołu w składzie: Ferdynand Porzeczek i Józef Jaszczyński bramkarze, Bolesław Czernicki, Czesław Panek, Władysław Czernicki, Władysław Grabiec, Kazimierz Chybiło, Bolesław Krok, Zbigniew Zima, Józef Sroczyiski, Roman Ząbek, Stanisław Żelazko, Ryszard Węgrzynowicz, Leszek Krok, Edward Zima. Trenerem drużyny był Michał Karpiński, prezesem klubu Edward Sikora. Mecze rozgrywane były wówczas, do 1958 roku, na stadionie przy ulicy Wilusza.
Pobyt w trzecioligowym gronie trwał tylko jeden sezon. Od tego czasu drużyna Wisłoki wciąż nie potrafiła wyjść na szersze wody. W 1959 r. zarząd klubu, niezadowolony z osiąganych wyników, postanowił zdyscyplinować kilku zawodników, którzy lekceważyli swoje obowiązki. Mimo, iż zespół walczył o awans do III ligi, zdyskwałifikowano pięciu czołowych piłkarzy, za niesumienne wykonywanie pracy na treningach i w czasie meczów. Kara obejmowała zakaz występów na boisku przez cały sezon. W zamian do pierwszej jedenastki trafili młodzi piłkarze.
W latach 1958-1961 I drużyna Wisłoki zaliczała się do czołówki rzeszowskiej A-klasy, II drużyna grała w klasie B. Stal Dębica występowała w klasie okręgowej, zaś jej rezerwy, wraz z Wisłoką, w A klasie. Dzięki temu Dębica miała swoje derby, gromadzące najwięcej kibiców i wyzwalające niezwykłe emocje. Rozgrywała się mała Świętą wojną. Po połączeniu KS Wisłoka z KS Stal w 1961 r., wspólna drużyna rozpoczęła grę w klasie okręgowej w rundzie jesiennej z ostatniego miejsca. Jednak dobra gra zespołu pozwoliła zakończyć rozgrywki na 7 miejscu, oddalając widmo spadku.
W nowym sezonie zaangażowano trenera Mieczysława Dudka. Pierwszą rundę rozgrywek zespół ukończył w fotelu lidera. Przygotowania do rundy rewanżowej przebiegały pod kierunkiem nowego trenera, Emila Kotelnickiego. W czerwcu 1963 r. okazało się, że Wisłoka wywalczyła mistrzostwo rzeszowskiej ligi okręgowej, wyprzedzając o 6 punktów Czuwaj Przemyśl. W podstawowym składzie występowali wówczas: Porzuczek, Leszczyński, Książek, Poller, Berduszek, Bułat, Błaszkiewicz, Czernicki, Maślanka, Grabowski, Szewczyk, Panek, Klisiewicz, Bryg i Chybiło. Zespół przystąpił do walki o III ligę. Rywalami były drużyny: Victoria Jaworzno, Star Starachowice, Orzeł Rapid (dzisiejszy GKS Katowice) oraz Górnik Sosnowiec. Niestety, na boisku rywale byli lepsi i plany trzeba było odłożyć. Płyń Wisłoko do II ligi - pisali na transparentach i śpiewali na trybunach w 1963 r, dębiccy kibice. W kolejnych latach Wisłoka nie była w stanie skutecznie włączyć się do walki o awans. Drużynę prowadzili kolejno: Adam Kawalec, Zenon Książek, Stanisław Baran (były reprezentacyjny gracz Resovii), Stefan Lasota. W połowie 1966 r. zaangażowano nowego trenera, Stanisława Szmyda. Superstrzelec - Jerzy Maślanka. W tym czasie najlepszym piłkarzem Wisłoki i ulubieńcem kibiców był Jerzy Maślanka. Mimo, iż studiował chemię na Politechnice Łódzkiej, zawsze znalazł czas, by przyjechać na każdy mecz swego klubu. Wygrywał klasyfikację strzelców w całym województwie rzeszowskim. Karierę w drużynie zaczynał od występów w zespole trampkarzy. W 1966 r, do drużyny sprowadzono też z rzeszowskiej Stali Ludwika Poświata, weterana ligowych stadionów. Był krakowianinem, na tamtejszych Błoniach poznawał tajniki piłki nożnej. Karierę zaczynał w Cracovii. W 1948 r., w wieku 17 lat, zdobył z tym klubem tytuł mistrza Polski. Później grał w Hetmanie Zamość i Legii Warszawa. Od 1956 r. reprezentował barwy Stali Rzeszów, gdzie w pełni dojrzał jego piłkarski talent. Zasłynął szczególnie z precyzyjnych rzutów wolnych i rożnych. Głównie jego zasługą był awans Stali do I ligi w 1962 r. W Wisłoce dał się poznać jako prawdziwy postrach bramkarzy. Karierę zakończył w 1972 r., pozostał jednak w klubie, trenując młodych adeptów piłkarskiej sztuki. Zmarł przedwcześnie w 1976 r. W sezonie 1966/67 przed zespołem postawiono jedno zadanie: awans do III ligi. Jednak runda jesienna nie była zbyt pomyślna. Zespół zajmował III pozycję w tabeli, ale z dużą, 6-punktową stratą do rezerw rzeszowskiej Stali. Przed rundą rewanżową pozyskano nowych zawodników: Glenia z MKS-u, Wolaka z KS Nysa i Josypowa z Avii Świdnik. Treningi wznowił także bramkarz Józef Jaszczyński. Rozpoczęło się "80 dni zwycięskiej pogoni", jak zatytułowały swój tekst "Nowiny Rzeszowskie". Dziennik napisał: Piłkarze Wisłoki raz jeszcze zweryfikowali wartość słowa "niemożliwe". Mając na półmetku olbrzymią stratę do lidera, Stali B Rzeszów, drużyna dębicka zdobyła się na wyczyn, który budzi zdumienie: w 12 kolejnych meczach nie poniosła porażki (tylko dwa remisy). Wisłoka wyprzedziła na końcu rozgrywek II drużynę Stali Rzeszów, awansując w 1967 r. do III ligi. O zakończonym sezonie pisało Echo Załogi: Całej jedenastce należą się duże, zasłużone brawa, a na szczególne słowa uznania zasłużyli sobie król strzelców ligi okręgowej - Maślanka, weteran boisk - Poświat, a przede wszystkim rewelacyjnie, brawurowo broniący bramkarz dębiczan -.Jaszczyński, który w drugiej rundzie puścił tylko trzy bramki.
W podstawowej jedenastce występowali wtedy: Józef Jaszczyński - bramka, Emil Gleń, Stanisław Bednarek, Jerzy Marciszko, Stanisław Poller - obrona, Maciej Klisiewicz, Ludwik Poświat, Adolf Nykiel - pomoc, Jerzy Maślanka, Kazimierz Osak, Zbigniew Josypow - atak. W rezerwie pozostawali: Pawełczyk, Szura, Grabowski, Burdzy, Wolak, Bogacz, Fikus, Berduszek, Sidor, Ciszek.
Najlepszym strzelcem był Jerzy Maślanka - 17 bramek, przed Poświatem 8 i Klisiewiczem - 7. Do następnego sezonu drużyna zaczęła się przygotowywać pod okiem nowego trenera, Mariana Jabłońskiego. Rozgrywki rozpoczęły się od zwycięstwa na własnym stadionie z Victorią Jaworzno. Kibice na długo zapamiętali to spotkanie z powodu dwóch wspaniałych bramek, jakie bezpośrednio z rzutu rożnego zdobył Ludwik Poświat.
W roku 1970 głośno było o dębickich piłkarzach. Bohaterami stali się trampkarze - uczniowie szkól podstawowych, ćwiczących w Wisłoce pod kierunkiem instruktora Macieja Klisiewicza. Występowali oni w mistrzostwach Polski pod szyldem Dębica. Najpierw awansowali do finałów rozgrywek. W Szczecinie, po porażce z gospodarzami i zwycięstwach nad Zieloną Górą i Lublinem, zupełnie nieoczekiwanie zdobyli tytuł piłkarskiego mistrza kraju.
Piłkarze odwdzięczyli się kibicom za olbrzymie zainteresowanie ich dyscypliną w 1972 r. 10 czerwca wywalczyli długo oczekiwany, upragniony awans do II ligi. Po rundzie jesiennej zespół zajmował drugą pozycję. Już po trzeciej kolejce rundy wiosennej Wisłoka wyszła na czoło tabeli i nie oddała tego miejsca do końca. Echo Załogi tak pisało o tym sukcesie: Spełniło się marzenie wszystkich kibiców. Dębica ma II ligę! Awans cieszy typa bardziej, że początki tegorocznego cyklu rozgrywek nie wskazywały na taki finał. Tymczasem wisłoczanie grali z meczu na mecz coraz lepiej, "załatwiali odmownie" coraz to lepsze zespoły i przed ostatnią kolejką rozgrywek zapewnili sobie 5-punktow± przewagę nasi rozpaczliwie finiszując± Czeladzią. Awans jest nie tylko sukcesem zawodników, ale i trenera. Marian Jabloński jest ojcem sukcesu.
W zespole występowali
: Józef Ciołek, Albin Bogacz, Stanisław Kustra, Ryszard Konopka, Adam Płodzień, Lmil Gleń, Jan Kasowicz, Adolf Nykiel - kapitan, Aleksander Adamowicz, Paweł Koczot, Ludwik Po¶wiat, Andrzej Tomasik, Wiesław Gardzioła, Kazimierz Szewczyk, Zbigniew Adamowicz, Paweł Wolicki, Stanisław Poller, Jerzy Ćmielowski, Jan Sołek, Andrzej Sykta, Paweł Koczot, Krzysztof Sroka, Adam Wisz. Trenerem zespołu był Marian Jabłoński, jego asystentem Ludwik Poświat. Sekcją kierował Jan Wyjadłowski, jego zastępcą; był Zygmunt Kumor, sekretarzem urzędującym Marian Więcek. W nowym, II-ligowym sezonie drużynę prowadzili Mieczysław Gracz z Krakowa i Aleksander Brożyniak z Rzeszowa. Jednak po słabych wynikach ponownie zespół objął Marian Jabłoński. Po heroicznych walkach udało się uchronić drużynę przed degradacją. Od września 1976 r. sekcja objęta została patronatem przez DZOS Stomil. Opiekowali się nią Kazimierz Salachna, a po nim Janusz Janeczko. Kierownikami sekcji byli Józef Kowalik i Roman Kubicki, a funkcję sekretarza urzędującego pełnili kolejno: Mieczysław Matuszewski, Andrzej Owczarek i Artur Janus. Zespół występował w II lidze pod nazwą Stomil - Wisłoka, prowadzony przez szkoleniowców: Grzegorza Bielatowicza, Antoniego Brzeżańczyka, ponownie M.Jabłońskiego, Mieczysława Siemierskiego, Jerzego Steckiwa, Wacława Sąsiadka, Tadeusza Piotrowskiego. W roku 1978 pierwszy skład II-go ligowej drurzyny stanowili (stoją kolejno od lewej): Artur Janus, Jan Kasowicz, Roman młynarczykowski, Paweł Wieczorek, Janusz Możejko, Adam Płodzień, Jan Kozakiewicz, Ryszard Nalepa, Marek Bieniek, (klęczą od lewej) Andrzej Przybyła, Bronisław Drzyzga.
W tym też roku swoją kilkunastoletnią karierę w Wisłoce zakończył kapitan zespołu Adolf Nykiel, którego w imieniu zarządu klubu i kibiców pożegnał ówczesny prezes klubu Andrzej Stasiak (na zdjęciu). W biało-zielonych barwach wystąpił ponad 700 razy.
W sezonie 1978/79 zespół był prowadzony przez Zbigniewa Gnidę. Odeszli z niego renomowani gracze: Jerzy Bacik, Marek Bieniek, Janusz Możejko, Henryk Anders, Ryszard Nalepa, Jan Furlepa. Mimo tego pierwszą rundę Wisloka ukończyła na niezłym, 8 miejscu. Na wiosnę jednak grała wręcz tragicznie. Nie pomógł nowy trener W. Sąsiadek. Po siedmiu latach występów, drużyna zajmując w rozgrywkach XIV miejsce, została zdegradowana do III ligi. W pierwszym sezonie w III lidze, zwanej wówczas międzywojewódzką, Wisłoka uplasowała się na II miejscu, będąc o krok od powrotu do II ligi. W kolejnym sezonie nie było już tak dobrze, zespól ukończył rozgrywki na 9 pozycji.
W pierwszych latach 80-tych piłkarze nadal występowali w III lidze, grupie VIII, plasując się w górnej części tabeli. Niestety, nigdy nie udało im się włączyć do walki o awans. Kierownikiem sekcji był wtedy Andrzej Micuła, zaś aktywnymi działaczami: Zdzisław Marsanger, Mieczysław Drożdż, Franciszek Siembab, Witold Witkowski, Wiesław Franczak, Andrzej Mazur i Stanisław Gawlik. Zatrudnionych było pięciu trenerów: Maciej Klisiewicz, Jan Kasowicz, Jerzy Szczeklik, Leszek Żyłka i Wojciech Niedźwiecki. Oprócz dwóch drużyn seniorów, istniało też sześć zespołów juniorów i trampkarzy, którzy zaliczali się do czołówki województwa tarnowskiego. Grali w nich w większości uczniowie SP nr 3 i ZSZ nr 3. Drużyna trampkarzy starszych trzykrotnie pod rząd startowała w spartakiadach młodzieży, reprezentując całe województwo. Niestety, bez sukcesów.
Od 1979 r., co dwa lata, Wisloka organizowała Turniej Juniorów im. Ludwika Poświata. Oprócz drużyny Wisłoki (na zdjęciu skład z 1979r.) brały w nim udział zespoły z kraju i państw sąsiedzkich. Pozwalało to na konfrontację umiejętności piłkarskich młodzieży i utrzymywanie skromnych kontaktów zagranicznych.
W roku 1987 drużyna sprawiła kibicom spory zawód, spadając z III ligi. Po tym wstrząsie dokonano zmian w kierownictwie sekcji. Na jej czele stanął Jan Jęczmiński, jego zastępcą był Andrzej Micuła, sekretarzem Mieczysław Matuszewski. Opiekę z ramienia Stomilu objał ,Janusz Janeczko. Wprowadzone zmiany organizacyjno-szkoleniowe przyniosły efekt, gdyż już w następnym sezonie Wisloka odzyskała utracone miejsce w lidze międzywojewódzkiej. Znacznie poprawiło to atmosferę w sekcji. W sezonie 1988/89 ta klasa rozgrywek piłkarskich uległa zreformowaniu, pozostały tylko 4 grupy. Dobre wyniki dębickiego klubu zagwarantowały mu pewne miejsce w uszczuplonym gronie trzecioligowców. W latach 1985-1990 drużyna seniorów prowadzona była przez sześciu trenerów, którymi byli: Jan Kasowicz, Eugeniusz Piętka, Bolesław Czernicki, Jan Złomańczuk, Aleksander Brożyniak i Stanisław Gielarek. W kwietniu 1990 r. funkcję tę ponownie objął J.Kasowicz. Szkolenie w młodszych grupach wiekowych prowadzili: Stanisław Poller, Jerzy Szczeklik, Jan Zawiliński, Leszek Żyłka i Andrzej Boryczko. W sumie sekcja prowadziła w poszczególnych latach 7-9 grup piłkarskich. Najwięcej ćwiczących wywodziło się ze Szkoły Podstawowej nr 3, gdzie zawsze był dobry klimat dla sportu oraz SP nr 6. Corocznie spora grupa młodych piłkarzy Wisłoki powoływana była do kadry województwa tarnowskiego. Występowali w niej: Dariusz Baran, Krzysztof Podlasek, Krzysztof Benedyk, Paweł Dudkiewicz, Bogdan Pieniążek, Jacek Dziadosz, Piotr Surdel, Marcin Sypel, Mariusz Gawle i Piotr Piątek. W sezonie 1990/91 r. drużyna po raz drugi wywalczyła awans do II ligi. Po rundzie jesiennej III-ligi prowadziła w tabeli, z przewagą dwóch punktów nad Sandecją Nowy Sącz i Stalą Sanok. Zespół, prowadzony przez Jana Kasowicza i asystenta Zdzisława Guzickiego, kontynuował dobrą passę także wiosną. W całych rozgrywkach odniósł 14 zwycięstw, 7 spotkań zremisował, tylko 3 przegrał. Zawodnicy strzelili 40 bramek: Zbigniew Liedtke - 10, Marek Zawora - 8, tracąc tylko 13. W sukcesie tym brali udział: (stoją od lewej) masażysta, Bogusław Pater, Grzegorz Rak, Mirosław Kalita, Dariusz Stawarz, Marek Gierałka, Jerzy Podgórski, Mieczysław Gosek, Bogdan Pieniążek, Krzysztof Benedyk, Marek Czernicki, Janusz Turek, Jan Kasowicz, (klęczą od lewej) Krzysztof Podlasek, Adam Hopej, Zbigniew Liedtke, Wiesław Bielatowicz, Paweł Klisiewicz, Dariusz Kulig, Marek Zawora, Krzysztof Mysiak, Andrzej Mroczka. Funkcję kierownika sekcji pełnił wówczas Jan Jęczmiński, kierownikiem drużyny był Witold Witkowski. W rozgrywkach Wisłoka plasowała się z reguły w środkowej lub dolnej części tabeli. Najwyższą pozycję wywalczyła w sezonie 1993/1994, kiedy zajęła w tabeli VII miejsce, a Krzysztof Benedyk został wicekrólem strzelców - 15 goli.
W roku 1992 juniorzy zostali czwartą drużyną w kraju. W skład drużyny prowadzonej przez Jacka Klisiewicza, wchodzili: Jerzy Gredys, Dariusz Cudecki, Paweł Krystek, Paweł Tatarski, Janusz Tuchowski, Grzegorz Stec, Przemysław Pasek, Grzegorz Gromala, Mirosław Moździoch, Marcin Mikrut, Artur Kaput, Jacek Koczot, Andrzej Urjasz, Grzegorz Gwóźdż, Rafał Bielatowicz.
W czasie drugoligowych startów zespół był trenowany przez: Jana Kasowicza (sezon 91/92), Władysława Łacha (92/93), Janusza Turka (1993), Zdzisława Guzickiego (1994), Ryszarda Gałasa (1995). Niestety, w 1995 r, przerwana została przygoda z II ligą. Mimo prowadzonej do końca ambitnej walki, zespól został z niej zdegradowany. W nowym sezonie liczono na powrót do wyżej klasy rozgrywek. Drużyna prowadzona przez Stanisława Skibę, a po nim przez Jana Fuchę, przegrał rywalizację z Wawelem Kraków w ostatniej kolejce. Podobnie było w sezonie 1996/1997, kiedy od drużyny, prowadzonej przez Romana Gruszeckiego, o włos lepszy okazał się przemyski Czuwaj. Skład drużyny stanowili wtedy: (na zdjęciu stoją od lewej) Roman Gruszecki, Janusz Krupa, Krzysztof Tomanek, Paweł Kasprzyk, Dariusz Stawarz, Mieczysław Gosek, Tomasz Kukowski, Jerzy Podgórski, Boguszław Pater, (klęczą od lewej) Dawid Bobek, Janusz Wolański, Piotr Piątek, Mariusz Stalec, Sławomir Maik, Mariusz Łukaczyński. Sezon 1997/1998 odmłodzona drużyna zakończyła na trzeciej pozycji pod wodzą Ryszarda Kuźmy, który po rundzie jesiennej objął treningi, zastępując R. Gruszeckiego. Zespół zapewnił sobie miejsce wśród trzecioligowców w zreformowanej lidze.

Ankiety

Podoba się Wam nowe "Top" strony ?

Reklama

Treningi

Poniedziałek-15:30 (euroboisko)

wtorek-17(orlik)

czwartek-16:30(euroboisko)

Kalendarium

29

03-2024

piątek

30

03-2024

sobota

31

03-2024

niedziela

01

04-2024

pon.

02

04-2024

wtorek

03

04-2024

środa

04

04-2024

czwartek

Najbliższe spotkanie

W najbliższym czasie zespół nie rozgrywa żadnego spotkania.

Ostatnie spotkanie

Nie wprowadzono danych o ostatnich meczach.

Tabela ligowa

Juniorzy » I liga

Najbliższa kolejka

Najbliższa kolejka 1

Wyniki

Mecze sparingowe